HET HART VAN LEMURIE

HET OPRIJZEN VAN LEMURIE – deel 4

Een verhaal vol wonderen van ons universum over het Hart van Lemurië om te delen met jou en wie weet… herinner jij je ook onze gouden tijd om hier en nu de nieuwe aarde te vormen?!

In het afgelopen jaar 2018 is in mij, tijdens ceremonies in Nederland en Vézelay, mijn Lemurische herinnering verder geopend en mijn Licht-Regenbooglichaam geheractiveerd samen en met behulp van mijn Lemurische Broeder- en Zusterschap, de opgestegen Meesters Yeshua en Maria Magdalena en anderen.

Mijn Hearts Ascension rol en inzet op aarde om zoveel mogelijk mensen te helpen herinneren wie zij zijn in hun wit-gouden regenboog potentieel en hen te verenigen in het Lemurische bewustzijn en leven, is mijn ware bestemming op aarde.

Namasté,
Petra Maria (Aïonia)

 

HOE LEMURIE VERREES (vervolg) – JULI 2018

TIJD SPEELDE EEN NIEUW SPEL MET ONS

De week leek zich af te spelen in een vacuüm van tijd. We liepen op een weg die ons hart ons leidde en alles paste in de uiterlijke tijd. Waar meer ruimte nodig was, rekte de tijd zich op en als het genoeg was sloot het de ervaring weer af zodat we door bleven bewegen, van de ene ervaring in de andere. Alle hechtingen aan de lineaire tijd werden losgeweekt en we lieten het in overgave gebeuren, soms wat onwennig maar vooral als een heerlijke bevrijding van een frame dat ons zo lang had beheerst. We speelden en dansten, zo blij waren we met dit nieuwe wat aan het openbaren was. Bevrijding is het enige woord dat in me opkomt. Ik voel de pijnen, teleurstellingen van era steeds verder weg drijven. Mijn nieuwe focus is deze NOW-time, helemaal aanwezig zijn in het NU en de magie die dat brengt, de moeiteloosheid en FLOW.

MARIA MAGDALENA EN YESHUA

Het is zondagmorgen en rijd in alle vroegte naar de basiliek van Maria Magdalena. De zon begint achter de heuvel omhoog te klimmen en er is nog een lichte dauw over de velden zichtbaar. Het is stil, intens stil en we lopen vanaf de parkeerplaats achterom de basiliek naar de ingang om de Lauden bij te wonen van de monastiek van Jeruzalem. Wanneer we de basiliek binnengaan is er puur licht en stilte. Zelfs onze ademhaling lijkt teveel verstoring te geven in deze ruimte. We lopen op onze tenen naar voren om bij de broeders en zusters te zitten voor het ochtendgebed.  

Het is stil, stil, stil en langzaam kruipt de zon omhoog achter het altaar en zet de basiliek in een gouden gloed. Ik word verblind door het zonlicht dat opkomt via de kerkramen en vol in mijn gezicht schijnt en daar is ze: in dat volle licht laat ze zich aan me zien, in een liefdevolle gloed. Ik blijf kijken in het Licht terwijl de tranen over mijn wangen rollen en de Lauden-dienst begint met het zachte zingen van de nonnen. Ik hoor in de verte dat ze de dag begroeten en de aarde met al haar schatten. Het is een zachte trilling die in de ruimte om me heen beweegt. Ik zie mijn lieve Vrouwe en Yeshua en de hele basiliek is gevuld met Licht. Ik voel dat er goddelijke afspraken tot werkelijkheid op aarde gaan komen. Het is bijna teveel voor mijn lichaam dat ik voel trillen in deze aanwezigheid. Ik adem een paar keer diep door om mijn lichaam “erbij” te houden.

En dan is er het moment dat de oprijzende kristallen tempels vanuit de aarde een spiegelbeeld krijgen vanuit de lucht. Ik zie hoe vanuit de lucht een spiegelbeeld-tempel neerdaalt en hoe deze de “aarde tempel raakt en verder afdaalt in de opstijgende tempel. Met zijn tweeën vormen ze een perfecte tempel en in het midden zie ik nog steeds Maria Magdalena en Yeshua, vol aanwezig, in dit heilige moment. Ik ben me bewust waar ik zit en tegelijkertijd is er geen enkel besef meer van tijd of ruimte. Ik ben totaal aanwezig in dit oogverblindende Licht. “Gratie, gratie, gratie”, zingen de broeders en zusters in het Frans en ik kan alleen maar stil zitten en mijn tranen laten stromen. “JA!, Gratie”, zingt mijn hele wezen.

TEMPELS ROND DE AARDE

De samenkomst van deze tempel leek een volgende fase in te wijden in deze heilige week. Alles leek open voor verbinding, Liefde en Licht.

Er ontstonden meer tempels van verschillend formaat in de Avallon-regio en rond de aarde op verschillende krachtplekken. In Vézelay zag ik dat, toen de tempels behoorlijk ver boven het aardoppervlakte waren gekomen dat ze zich begonnen te vullen met “hemelse wezens”. Mijn aandacht werd steeds meer getrokken naar de grote tempel in Vézelay en daar zag ik de etherische ruimte gevuld worden met wezens die van verschillende achtergronden kwamen (o.a. druïden en natuurwezens, engelen, lichtwerkers, galactische wezens van diverse stelsels, elementalen en de opgestane Lichtmeesters), de tempels vullen.

Het kwam op mij over dat zij een soort voorbereiding troffen voor een Hoogfeest, waarvan ik begreep dat dit op vrijdagavond 27 juli zou plaatsvinden, de avond van de Bloedmaan eclips en aan het begin van de week van de Leeuwenpoort. Zo was het bedoeld.

Wanneer ik even de tijd had, trok ik me terug en direct was ik in de tempel die inmiddels over de heuvel van Vézelay stond. Het voelde alsof ik kwam kijken hoe de voorbereidingen gingen en iedereen vond het volkomen normaal dat ik daar was en even plaatsnam om het allemaal op me in te laten werken. Alles ging goed en ik voelde een diep vertrouwen in deze wezens dat alles ging zoals het bedoeld was. Hier waren geen woorden nodig, hier wist iedereen het zijne te doen en te zijn. Het leek alsof ik de enige was die nog moest wennen. Van binnen kreeg ik een steeds groter worden gevoel van blijdschap. Ik kon mijn blijdschap bijna geen uiting geven, zo groot was die. Ik voelde me net zo opgewonden als een klein kind dat uitkijkt naar het feest van “OUD EN NIEUW”. En daar kwam mijn uitroep tegen mijn vrienden ook vandaan: “Let’s have a party on July 27th!” en dat gingen we doen.

TEMPELIERSGROT

Maar eerst nog de donderdagavond. Volkomen onverwacht worden we uitgenodigd door een Kristalmeester die leeft in de energie van Merlijn, om in een besloten, voor niemand toegankelijke en net ontdekte, Tempeliersgrot te komen mediteren. Het voelt als een eer dat hij ons uitnodigt en we gaan met een paar genodigde vrienden.  Het voelt alsof ik in een film loop. We worden door de kristalmeester door zijn huis omlaag geleid langs de heuvel omlaag en via een deurtje de berg ingeleid naar deze plek. Deze plek is duidelijk een oude rituele plek, de nissen, de bankjes staan er nog als eeuwen geleden en we nemen allemaal onze plek in, in volkomen stilte en verblijven daar de komende uren met elkaar en een meterhoge Licht Kristal die in de nis staat. Het was een ervaring die ik met geen andere kan vergelijken omdat ik belandde in een volkomen niets, een vacuüm waar alles en niets was. Ik kan er nog steeds geen woorden aan geven maar ik begreep dat onze aanwezigheid daar nodig was om de dag erna “OUD EN NIEUW” te vieren.

OUD EN NIEUW

Het is eindelijk vrijdag en we bereiden ons voor. Ik weet dat de tempels klaar zijn en we spreken af om achter de basiliek te gaan mediteren gedurende de maaneclips die exact om 22:22 uur is in onze tijdzone. We zullen beginnen met een Sabbat ritueel uit de Esseense traditie.  We spreken af om er twee uur eerder te zijn voor een kleine samenkomst om ons zodoende rustig voor te bereiden. Maar de weergoden hadden het anders bedacht. Er komen donkere wolken tegen de tijd dat we erheen willen gaan en onweer barst los. Ik ben nog op enige afstand van Vezelay en ik zie ik de lucht twee dubbele regenbogen ontstaan over de “eeuwige heuvel van Vezelay” waar de tempels verrezen zijn deze week. Ik sat aan de grond genageld. De Rainbow-people, Lemurië, de kristallijnen tempels die herrezen zijn. Ik kan alleen maar huilen van diep, intens geluk. Lemurië is herrezen! En wij mogen erbij zijn!

We besluiten om bij iemand thuis samen te komen en daar doen we alsnog het Ritueel van de Essenen met de hele groep aanwezigen. En dan volgt de meditatie. En terwijl ik mijn ogen sluit, zie ik hoeveel downloads er vanuit het universum richting de aarde komen via de zon en hoe de maan deze weerkaatst en dan zie ik het schaduw-schild van de eclips die ons mensen beschermt voor een te grote, directe download.

Ik ben in de tempel, ik zie zovelen die ik ken, we begroeten elkaar en ik huil, huil, huil. Ik merk hoe de tijdlijn verandert en ik “terug” ben in Lemurië. Ik zie mijzelf staan in diep verdriet voor wat er aan het gebeuren is; Lemurië is aan het verdwijnen, aan het ondergaan in de verdichting van de menselijke Val.

Er is niets dat ik eraan kan doen. Ik voel me alleen (voor het eerst in Lemurië) en weet dat mijn Licht-ouders die mij de taak als leider hebben overgedragen, bij me zijn maar niet in mijn tastbare nabijheid. Ik kan ze moeilijker waarnemen dan eerder, de verdichting begint zich ook bij mij al in te zetten, de dualiteit, de sluiers van onze herinnering.

EEN WORDT TWEE

Ik voel hoe mijn prachtige Regenboog-lichaam zich splitst in tweeën. Ik voel me geamputeerd. Ik hoor de namen Aïonia en Antharion klinken. Dezelfde namen die Ton mij heeft doorgegeven voor ons tweeën nadat hij was overgegaan (zie mijn eerder blog over tweelingzielen).  Ik ben nog steeds dezelfde en toch heb ik weet dat ik een deel mis. Het verlangen naar de hereniging met dat deel is begonnen, een pijnlijk verlangen dat daar voor het eerst ontstond. Het paradijs, de tuin van Eden, is niet meer in dit bewustzijn. 

Ik kijk toe en weet dat het zo moet gebeuren. Ik heb alles met mijn volk zo goed mogelijk voorbereid; De kristallen tempels, de universele zegels, de galactische bibliotheken vol bewustzijn, de Lemurische schatten en nog veel meer zijn in veiligheid “gebracht” voor tijden van “ooit”. En dan weet ik het: “Ooit” is “NU”!!! Ik ben in “verschillende” tijdlijnen. Ik zie mezelf staan, mijn hart huilt van een groot verdriet en ik neem afscheid van dit paradijs en zeg vanuit mijn ziel: “wanneer Lemurië herrijst, zal ik erbij aanwezig zijn en ik zal mijn volk weer bij elkaar brengen!”.

En dan valt in mij alles samen; Lemurië is nu herrezen en ik ben erbij en mijn zielscontract wordt vervuld, hier en nu. En ik breng mijn volk bij elkaar. PUNT! Ik blijf huilen, een mix van verdriet van ooit en euforische blijdschap van nu.

Ik open mijn ogen in de meditatie cirkel en zie twee vriendinnen tegenover mij zitten. Ze glimlachen, we herkennen elkaar. Het is feest: NIEUW is gestart. Geen oliebollen, wel Crémant de Bourgogne en Franse hapjes. Tot diep in de nacht feestten we. Eeuwen verdriet, pijn, heimwee drijven weg om gevuld te worden met Liefde en Vreugde. Leven vanuit het Licht.

“WELKOM TERUG!, Lieve Lemuriër, we zijn herrezen en weer samengebracht om de volgende fase van Glorie en Gratie in te gaan. Het paradijs is hier en nu.

Namaste”,

Aïonia

 

 

 

 

 

 

 

Voel je de roep van Lemurië en Hearts Ascension? Bezoek mijn website: www.petrabrussen.com 

2 Comments. Leave new

  • Wat een geweldig mooie ervaring en hoe speciaal en groots dat dit in je bewustzijn van Nu indaalt! Ja, inderdaad, Lemurie roept! Ook ik voel die roep de laatste maanden, ook ik schreef een blog over ‘het Hart van Lemurie’, ook in mij opent zich het Hart van Lemurie! Ik zie je, ik versta je en ik ken je…Aionia Dankjewel voor het delen✨

    Reply
    • Petra Brussen

      Dank je wel Tineke, dat je je zichtbaar voor me maakt. Het Hart van Lemurie verbindt ons. Namaste.

      Reply

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Fill out this field
Fill out this field
Please enter a valid email address.

Show Buttons
Hide Buttons