Lieve Ton, lieve Antharion,

Vandaag is het alweer 10 jaar geleden dat jij overging op 7 december 2008. Je liet je fysieke lichaam van Ton achter bij ons en ging verder in de etherische wereld. Sinds die dag zijn we samen in de lichtere dimensies. Ik weet: er is geen tijd en plaats. Is het daarom dat ik geen tijd kan voelen als ik zeg 10 x 365 dagen in dit nieuwe verbond? Is het daarom dat wij nog steeds kunnen samenleven in een ruimte die niet te definiëren is in menselijke termen? Ik had er geen dag van willen missen. Ieder dag zijn we nog steeds samen en in dienst van het hogere goed. 

Nieuwe aarde – Lemurië
We leven samen verder voor de nieuwe aarde die we op deze manier beter van dienst kunnen zijn. Zo was het bedoeld, wisten we; jij vanuit een dimensie zonder lichaam en ik op aarde in deze ervaring, als vrouwelijk leider die de vrouwelijke energie vertegenwoordigt en samenbrengt met de mannelijke. Leiderschap zoals wij het kennen vanuit Lemurië, Eén in Eenheid, alles staat ten dienste hieraan. En ja, Antharion, Lemurië is herrezen!! Wat een zegen! Maar dat weet je natuurlijk. En ja, ik los mijn gelofte in om dit verder te begeleiden en ons volk weer bij elkaar te brengen.

Samen met onze geliefde Philip volbrengen we met zijn drieën onze ziele taak. Soms tasten wij hier nog in de sluiers van onwetendheid en dan weer ben jij daar om dwars door de sluiers heen samen met ons te zijn. Wat is er veel gebeurd sinds jij overging! Het is stof voor een boek of een film; magisch en vol wonderen. Ik voel me dankbaar voor deze weg die we sinds onze ontmoeting in 1999 lopen.

Tweede advent

10 jaar geleden was het tweede advent, net als nu. We hadden de zaterdagavond voor je overgaan nog een kerstboom neergezet met heel veel lichtjes. En zo gingen we de laatste nacht in. In die nacht ging jij je lichaam steeds verder onthechten. We hadden hierop gewacht in de tijd van je “ziekbed”. Ik voelde in mijn lichamen het proces van onthechting meebewegen terwijl ik tegelijkertijd een stevige aarde ankering voelde. Ik wist wat ik moest doen en jij wist het ook alsof we dit al zo vaak hadden gedaan. Het was een bekend proces wat deze nieuwe fase inluidde.

We hadden de afgelopen 9 jaar samen Eenheids- en Licht ervaringen gehad die ons voorbereidden op de afronding van deze ervaring. Nu was het zover om dit samen intens te beleven en te herinneren. Ik herinner me het pulseren van mijn zonnevlecht en de vervlechtingen van al onze energiecentra die in- en uit elkaar stroomden. Ik zag de levensstroom, levend als altijd, bewegen, stromen en kronkelen en ik voelde hoe wij elkaar schonken van de levenskracht. Ik vertrouwde op mijn innerlijke herinnering zodat ik kon zijn en toelaten.

Op deze laatste avond zei je me nog: ”mooi he, tweede advent nog in de aardse ervaring en de 3e, 4e advent zullen we vanuit andere ervaringen beleven met als kroon op ons leven het kerstfeest, de langverwachte nieuwe aarde wanneer het kristallen Christus-licht weer op aarde is”. Jij zult dit op aarde belichamen en beleven en ik vanuit een andere staat en ik zal bij je zijn omdat dat is zoals het is. Ik heb je fysieke lichaam nog extra verzorgd. De kanker maakte dat je lichaam zijn eigen weg ging en jou hiermee ondersteunde om het achter te laten.

Apocalyps – het nieuwe Jeruzalem

Je geest was helder en je vroeg in deze laatste nacht of wij, die de nacht bij jou waakten, de teksten van de Apocalyps wilden voorlezen. Onze goede vriendin Janneke heeft aan een stuk door de teksten voorgelezen. Het nieuwe Jeruzalem werd beschreven tot in de kleinste details. We zagen het weer voor ons zoals we dat zo vaak hadden gezien en herinnert: de verwachte nieuwe aarde die zich snel zou aandienen. Wij wisten door onze verbinding en tijd samen dat dit is wat we konden verwachten en waaraan we dienstbaar zijn. Een gevoel van grote dankbaarheid verenigde ons samen. Het was tijd, alle voorbereiding was gedaan binnen onze “fysieke opdracht” om de aarde opnieuw geboren te laten worden. Immers: “In jou ben ik in diepe Liefde geboren en eeuwig Thuis”. Namasté.

Maria Magdalena

Midden in de nacht rees je op in je bed. Je zwakke lichaam stapte uit bed. Ik kon je nog net opvangen. Je keek me indringend aan met oplichtende ogen en zei: “Maria Magdalena!”. Onze vriendin was ook wakker geworden en ondersteunde ons. De kamer veranderde en ik was in een andere ervaring bij de kruisiging van Yeshua en alle geliefden. Ik was daar totaal aanwezig en voelde hoe de energie van Maria Magdalena met mij versmolt en me vredeskracht gaf. Het volgende moment was mijn aandacht weer terug bij je uitgeputte lichaam dat ik mijn armen hield. Ik legde je rustig terug in bed en we wachtten af. Je draaide nog een keer je hoofd naar mij toe en zei: “wat was het fijn he om daar nog een keer te zijn?”. Ik kon alleen maar knikken en stil zijn. In dat moment kon ik nog niet overzien wat dit was geweest. Dat zou jaren later verder rijpen en ontwikkelen.

De nacht ging over in de dag en het huis vulde zich met lieve mensen die bij de laatste ademtocht aanwezig waren. Om 12.07 uur liet je je lichaam los. Je ging op in de lichtere dimensies en ik ging met je mee terwijl ik op aarde bleef.

Het was volbracht. Ik heb je lichaam verzorgd met rozenolie en je begeleid naar de ruimte waar we nog 3 dagen bij je lichaam hebben gewaakt.

Eén dag na je overgang pakte je de draad weer op door me op te zoeken tijdens het waken.

Namasté, Aïonia